Biënnale van Venetie, Chantal Akerman, Eline De Clercq, Samah Hijawi, Laure Prouvost, Anastasia Bay, Wim Delvoye, Riar Rizaldi, Jef Verheyen, Haegue Yang, Nil Yalter, Anna Maria Mariolino
Beeldend kunstenaar Eline De Clercq noemt het tuintje aan haar atelier in Borgerhout de lesbische tuin. Het label lokt vele reacties uit, en nieuwsgierigheid. Els Roelandt had een gesprek met Eline over de manieren waarop we over een tuin spreken, over mogelijke wijzen van tuinieren en over hun invloed op de manier waarop we de wereld zien.
Het Belgisch paviljoen was het eerste buitenlandse paviljoen dat op de Giardini werd gebouwd. Naar een ontwerp van de Brusselse architect Léon Sneyers, verrees het Belgisch paviljoen in 1907. Tot op heden ontbreekt een alomvattend historisch overzicht van alle tentoonstellingen die in het Belgisch paviljoen hebben plaatsgevonden. Reden voor Phillip Van den Bossche om stil te staan bij zoiets als 'nationale vertegenwoordiging'.
Eindelijk neemt de waardering voor Belgisch' voornaamste filmmaker in haar geboortestad Brussel een hoge vlucht. De Fondation Chantal Akerman en CINEMATEK sloegen, samen met onder meer Jeu de Paume, Bozar en Marian Goodman Gallery, de handen in elkaar om van 2024 een Akermanjaar te maken. In CINEMATEK, waar Chantal Akerman haar eerste films zag, kan je nog tot juli terecht voor een uitgebreid overzicht van haar volledige oeuvre. Bij buren Bozar is er de uitgebreide en persoonlijke overzichtstentoonstelling Travelling. Dagmar Dirkx schreef een reflectie.
Het oeuvre van Anastasia Bay wordt steevast gekenmerkt door levendig geschilderde scènes en karakters die in haar losse, bijna carnavaleske schilderstijl zijn vastgelegd. In de Brusselse kunstgalerie Sorry We’re Closed rekt Anastasia Bay het theatrale potentieel van haar schilderkunst tot het uiterste. Ze maakte haar Opera Maestra Lacrymae in samenwerking met Joseph Schiano di Lombo als librettist. Doorheen de expositieruimtes van de galerie voeren zij vijf personages in vijf bedrijven op. Frederik Thys kreeg alvast een voorproefje en ging met het duo in gesprek.
Lange tijd was Kathleen Weyts hooguit een koele minnaar van het werk van Wim Delvoye. Eind januari bezocht ze zijn tentoonstelling l’Ordre des Choses in het Musée d’Art et d’Histoire van Genève. De tentoonstelling bleef in haar hoofd hangen. Wat is onze relatie tot de dingen die ons omringen, of het nu eenvoudige artefacten zijn of meesterwerken uit de kunstgeschiedenis? Dat is de vraag die Wim Delvoye ons voorschotelt. Reden voor een bespreking van een nieuw speels en uitnodigend museumuniversum dat maar één doel dient: het plezier van het kijken.
Op vrijdag 15 maart 2024 vond in CIVA in Brussel Projecting Congo: Pan-African Arts and Archives plaats. Het publiek programma is samengesteld door KANAL en vormt een vervolg op een eerste grootschalig symposium dat op 9 juni 2023 onder de naam PANAFRICA: IMAGE, SOUND, TEXT in Brussel plaatsvond. Beide vormen de opstap naar het tentoonstellingsproject Project a Black Planet: The Art and Culture of Panafrica, een samenwerking tussen KANAL-Centre Pompidou, Art Institute of Chicago en Museu d’Art Contemporani de Barcelona. Philip Van den Bossche bezocht de middag in CIVA.
GLEAN Editor-in-Chief Kathleen Weyts speaks with artist and musician Nick Cave about his exhibition at Xavier Hufkens in Brussels. The Devil - A Life (2020-24) consists of a series of seventeen glazed ceramic figurines that tell the story of the Devil from cradle to grave and are on view at the gallery until the 11th of May.
21 Tracks for the 21st Century is a series of playlists organised in collaboration with Q-O2, a Brussels-based space for experimental music and sound art. Each time, we invite one artist, thinker or musician to prepare a playlist of those sounds, songs and pieces of music that will best equip their listeners to approach what is left of this young century. This month: Sandar Tun Tun.
